Locaties bezocht: Pak Thale, Laem Pak Bia, Boattrip mister Daeng
Via instagram werd ik onlangs benaderd door Lars Buckx (van www.dagjeindenatuur.nl), een ervaren vogelgids uit Nederland. Of ik hem kon helpen om Spoon-billed sandpiper te vinden. Aangezien ik niet elke dag de kans krijg om met andere ervaren Nederlandse vogelaars op stap te gaan, zag ik een dagje strand- en steltlopers wel zitten. Het werd een succesvolle dag, alhoewel onze target niet vanzelf kwam…
Rond 6:30, vlak na zonsopgang, haalde ik Lars op en vertrokken we richting Pak Thale. Dit is een gebied waar duizenden strand- en steltlopers overwinteren en daarom een waar Mekka voor vogelaars. Ook de ernstig bedreigde Spoon-billed sandpiper, die wellicht binnen niet afzienbare tijd uitsterft, brengt hier in kleine getallen de winter door. De meeste jaren worden er een aantal gezien, vaak foeragerend tussen de Red-necked stints. Vanwege de kleine aanwezige aantallen, zeker in verhouding tot de de duizenden andere stints, kan het nogal een uitdaging zijn om Spoonie (zijn liefkozende nickname onder vogelaars) in je scope te krijgen. Zo ook vandaag…
Bij aankomst op de zoutpannen, werden we direct begroet door grote menigte vogels. Veel algemene wintergasten werden snel ‘getikt’, waarvan diverse soorten hier algemeen zijn maar in Nederland veel minder. Denk aan Black-winged stilt, Broad-billed sandpiper of bijvoorbeeld Great knot en Terek sandpiper. De zon begon inmiddels aardig fel te schijnen, en aangezien er nul schaduw is, is vogelen bij Pak Thale, wat overigens mond van de zee betekent, altijd een warme aangelegenheid.
Na wat verder speurwerk, vooral door via de scope en kijkers de zoutpannen te scannen, begonnen ook de wat zeldzamere en meer bedreigde soorten tevoorschijn te komen. Een flinke groep Asian dowitchers werden met enthousiasme verwelkomt, net als de gewilde Nordmann’s greenshank, die nieuw was voor Lars. Een andere lifer voor hem was een Chinese egret, die we halverwege de ochtend door het water zagen waden, op zoek naar eten. Noemenswaardig waren verder maarliefst 18 Red-necked phalaropes, een jagende Peregrine falcon en voorbijvliegende Black-capped, White-throated en Collared kingfishers. Het was zeker geen slechte ochtend, maar zolang we onze main target niet hadden gevonden, had ik geen rust.
Nu is het zeker geen automatisch gewonnen wedstrijd, de zoektocht naar Spoonie. Ik zie hem minstens de helft van mijn bezoekjes, maar soms laat hij zich simpelweg niet zien. Zeker als vogels met hun snavel in de veren staan, is het een ongelofelijke uitdaging om Spoonie te vinden, een speld in een hooiberg verhaal. Vandaag gaven we ons echter niet zomaar gewonnen, ook niet toen we na ruim 2 uur zoeken ruim 70 soorten zagen, maar niet onze target. De aanhouder wint, hoopten we en bleven speuren.
De vreugde (of misschien is ‘opluchting’ een beter woord) was uiteraard groot, zeker toen Lars zelf door de scope deze mythische vogel kon bewonderen
Toen ik even later tijdens het scannen van de zoutpannen even mijn telefoon checkte, zag ik dat ik een gemiste oproep had. Een bevriende vogelgids, die ook ter plekke was, had me geprobeerd te bellen. Hij liep ongeveer 300 meter verderop en ik hoopte dat hij goed nieuws voor ons had. Snel liepen we door de hitte naar hem toe, en begrepen bij aankomst dat hij inderdaad een spoonie had gevonden. De vreugde (of misschien is ‘opluchting’ een beter woord) was uiteraard groot, zeker toen Lars zelf door de scope deze mythische vogel kon bewonderen. Hij liet zich redelijk benaderen, waardoor we ook wat foto’s konden maken. De dag was nog niet voorbij, maar de druk was wel van de ketel, wat een lekker moment! Deze vogel heeft een bijna mythische status en staat wereldwijd symbool voor de achteruitgang van de natuur en de vele soorten die met uitsterven worden bedreigd. Het is het vlaggenschip van natuurbeheerorganisaties, maar desondanks hangt zijn toekomst aan een zijden draadje. Ga spoonie zien zolang het nog kan, zou ik zeggen.
Na te hebben geluncht, sloot ook de vriendin van Lars aan, en begaven we ons richting Laem Pak Bia, waar Mister Daeng met zijn boot op ons stond te wachten. Hij nam ons mee naar een verlaten stuk strand, waar de pas onlangs beschreven White-faced plover overwintert. Deze zoektocht was een stuk eenvoudiger, en na een minuut of 2 had Lars ook deze lifer in de tas. De plover werd vergezeld door een aantal Malayan plovers en Kentish plovers, en ook zagen we 2 Brown-headed gulls,een eenzame Caspian tern en wat andere algemene soorten voorbij vliegen. Nadat Mister Daeng (wat rood betekent in het Thais) ons terug naar de auto had gebracht, bracht ik Lars en zijn vriendin in de namiddag terug naar hun hotel. Mijn ogen waren moe van het lange scopen, maar het resultaat was bevredigend. Een fijne en gezellige dag, met genoeg toffe soorten en 1 absolute topsoort!
Lees hier meer tripverslagen
Geef een reactie