Locaties bezocht: Huai Kha Khaeng, Mae Wong, Mae Moei, Mae Hong Son, Doi Angkhan
Juli staat niet bepaald bekend als de beste periode om te vogelen in Thailand. De wintergasten zijn nog niet terug, en het regent behoorlijk veel. Toch is er genoeg te zien, met wat doorzettingsvermogen. Het werd dan ook een trip met een paar geweldige soorten, ondanks de nattigheid!
10 juli: Huai Kha Khaeng wildlife sanctuary
Rond 7 uur in de ochtend stapte ons gezin in de auto, met een speciale gast: Leo. Hij is een vriendje van mijn zoons en heeft een groeiende interesse in de natuur. Deze trip was de eerste echte vogelervaring voor hem. Na 4 uur rijden, kwamen we aan bij onze guesthouse. De lucht was donkergrijs en bijzonder dreigend, maar toch besloten we om het wildlife sanctuary in te gaan. Leo bleek goede ogen te hebben en spotte onze eerste noemenswaardige vogel: een Changeable hawk eagle. Een roofvogel die niet erg algemeen is in grote delen van Thailand, en vooral hier in HKK wordt gezien. Al snel voegden we 4 soorten spechten toe aan onze lijst: Black-headed en White-bellied woodpecker, Common Flameback en Grey-capped pygmy woodpecker. Niet verwonderlijk, gezien het super geschikte habitat voor woodpeckers. HKK staat dan ook bekend als waar woodpecker paradijs. Een groepje Green peafowls maakte mijn zoons blij, want dit was een foto-lifer voor hen. Zelf genoot ik van een groepje Yellow-footed Green-pigeons, die vlak voor de regen losbarstte, ineens voor ons in een boom landden.
11 juli: Huai Kha Khaeng en Mae Wong
Vol goede moed stonden we om 5:30 op en stonden om 6 uur met een volle maag bij de ingang van het wildlife sanctuary. Tot onze teleurstelling, waren de regels veranderd en mochten we pas om 8 uur naar binnen. Erg jammer, aangezien de kans op het zien van zoogdieren aanzienlijk kleiner wordt na 8 uur. In HKK zitten tijgers, luipaarden, olifanten, gaurs, bantengs, en meer. Wij zagen er vorig jaar nog een Black leopard (zie foto hieronder). Ook was de lucht al bewolkt en waren we bang voor regen. Onze angst leek terecht, want toen we om 8 uur eindelijk naar binnen mochten, hadden we maar eventjes voor het begon te miezeren. Na 2 uur hielden we het voor gezien. Mooiste sighting was een White-bellied woodpecker. Die is op zich niet zo zeldzaam, maar dit vrouwtje ging er wel erg mooi voor zitten en liet zichzelf uitgebreid door ons fotograferen. Na HKK vertrokken we richting Mae Wong, waar we een uurtje later aankwamen. Na te hebben geregistreerd en de sleutel van onze bungalow te hebben opgehaald, vertrokken we richting de camping, die boven op een berg ligt, midden in de jungle. Vogelen lukte die dag nauwelijks nog door de regen.
12 juli: Mae Wong
De hele trip was erg verfrissend omdat Leo nieuw was in de vogelwereld en dus elke nieuwe soort met groot enthousiasme begroette. Vandaag begonnen wat we rustig aan, maar minder rustig dan we wilden. Want rondom onze bungalow, die op 1100 meter hoogte lag, trok een luidruchtig groepje vogels onze aandacht, terwijl we nog genoten van onze ochtendkoffie. Het bleken 2 Red-billed scimitar babblers omgeven door White-necked Laughingthrushes. Deze zijn elders vaak erg schuw, maar niet deze groep! De kids konden ze goed fotograferen, wat leuk was om te zien. De rest van de dag wandelen we rustig rondom Chong Yen, een camping met 4 simpele bungalows. Deze plek is vooral bekend vanwege Rufous-necked hornbill, die hier van juli tot september regelmatig wordt gezien. Helaas ‘dipten’ wij bij deze soort, na hem eerder wel gezien te hebben in Thung Yai, Kanchanaburi. Soorten die we vandaag wel zagen en noemenswaardig zijn: een Crested serpent eagle die voor onze neus een pitviper ving, een groepje Pin-tailed green-pigeons, een roepende Rusty-naped pitta en liefst 4 Spot-throated babblers, die we een uur achterna zaten en nooit echt goed zagen. Tijdens een avondwandeling was een Hog-badger een toffe verrassing en waren we allemaal erg blij met een prachtige Bamboo rat snake (zie foto).
13 juli: op weg naar Mae Moei
In de ochtend miezerde het, en dus was vogelen uitdagend. Even sprongen we op van enthousiasme, maar dat bekoelde al snel toen die 2 Rufous-necked hornbills ‘gewoon’ Great hornbills bleken te zijn. Op weg richting de uitgang, zagen we meerdere Red-headed trogons, Long-tailed broadbills, Bay woodpeckers, Blue-bearded bee eaters, en nog wat andere soorten. De rest van de dag brachten we door in de auto, op weg naar het zeer afgelegen Mae Moei.
14 juli: Mae Moei
Dit nationale park ligt behoorlijk afgelegen, helemaal tegen de grens met Myanmar, in west-thailand. Hierdoor wordt het niet of nauwelijks bezocht door vogelaars. Toch is er iets bijzonders te vinden: ongeveer 12 jaar geleden werd hier Rufous-headed parrotbill ontdekt, die nergens anders in Thailand voorkomt. Dit was dan ook mijn voornaamste target voor de komende 2 dagen. Ik was gewaarschuwd door diverse vogelvrienden, die onlangs de lange rit hadden gemaakt maar de parrotbill niet konden vinden. Makkelijk zou het niet worden, dat was duidelijk. Vandaag was dan ook niet makkelijk. De bergweg omhoog duurde lang, en het was continue bewolkt en donker. Vogels lieten zich ook niet makkelijk zien. De parrotbills waren in geen velden of wegen te bekennen. Blue-throated flycatcher en Bamboo woodpecker waren leuk, net als Olive-bulbul en White-throated bulbul, soorten die alleen in deze regio voorkomen en ik niet vaak zie. Toch sluit je een dag niet lekker af, als je je hoofd target misloopt. We zagen ongeveer 55 soorten, maar niet die ene… Morgen weer een dag!
15 juli: Mae Moei (met succes!)
Vanwege het slechte weer, besloten de kinderen om vandaag bij het guesthouse te blijven, welke een half uurtje buiten het park ligt. Het leek weer een moeilijke ochtend te worden. Ik besloot de auto te parkeren en heen en weer te lopen langs het grootste stuk bamboo dat ik kon vinden. De parrotbills begeven zich uitsluitend in bamboo en dus was dit mijn enige hoop. Na ruim 2 uur op en neer wandelen, begon het weer te regenen. Ik stond op het punt om op te geven, toen ik ineens een bekend geluidje hoorde. Naast mij doemde ineens een groep vogels op en na even speuren, zag ik tot mijn grote vreugde 2 Rufous-headed parrotbills! Ze waren vriendelijk genoeg om op de foto te gaan, hetzij ver weg, en verdwenen daarna weer de vallei in. Ik had gehoopt ook Pale-billed parrotbill te zien, die vaak optrekt met Rufous-headed, maar deze kon ik niet vinden. Het mocht de pret niet drukken! Voor mij (en na mij) hebben zeker 4 vrienden ook een poging gewaagd en hopeloos gedipt, dus mijn sighting was zeer zoet!
17 juli: Doi Angkhan
Na een dag emails te hebben weggewerkt, gingen we op 17 juli Doi Angkhan op, een van de hoogste bergen van Thailand. Leo was inmiddels terug naar huis. Vrijwel niemand bezoekt deze regio in de regentijd en dus was ik benieuwd hoe het zou zijn, deze tijd van het jaar. Al met al, was het de hele dag redelijk ‘birdy’ en gelukkig ook droog. Mijn dochter en vrouw genoten van de prachtige bloementuinen, terwijl mijn zoons en ik genoten van de vogels. Leuk was een paartje Crested finchbills die zich te goed deden aan bessen, precies naast een koffietentje. De bedreigde Giant nuthatch liet zich ook mooi zien, net als een Maroon oriole, een groepje Silver-eared mesias, en veel andere soorten. Soort van de dag? 2 luid-zingende Spot-throated babblers, die ik eindelijk zag in plaats van alleen hoorde. In de droge tijd, wanneer ik normaliter deze regio bezoek, zijn deze babblers stil, in tegenstelling tot dit bezoek!
Hoogtepunt van de trip? De Rufous-headed parrotbills, zonder twijfel!
Regen zagen we genoeg deze week. Maar tussendoor waren er genoeg momenten om vogels te zoeken. In totaal zagen we bijna 200 soorten, geen slechte score voor deze tijd van het jaar. Zeker aangezien het een familietrip was en we niet de hele dag op pad waren. Hoogtepunt van de trip? De Rufous-headed parrotbills, zonder twijfel!
Geef een reactie