Locaties bezocht: Khao Luang national park (Krung Ching), Khao Sok, Ao Phang Nga, Koh Jum, Sri Phang Nga national park, Laem Pakarang, Kaeng Krachan
Zuid Thailand is een geweldig gebied met indrukwekkende natuur. Je vindt er nog laagland evergreen forest en ook bijvoorbeeld mangrovebossen. Door de verschillende biotopen, kun je hier een flinke lijst aan bijzondere soorten tegenkomen. En ondanks dat deze trip geen officiële vogeltrip was (maar een werk-gerelateerde trip), heb ik een flink aantal soorten voorbij zien komen.
29 januari: Camping Khao Luang
Mijn vrouw en ik hebben een stichting, waarvoor we in februari in Phang Nga provincie moesten zijn. Ondanks dat de agenda dan altijd redelijk vol zit, probeer ik de weekenden en sommige dagdelen vrij te houden om de natuur in te gaan. Zo ook op de heenweg richting Phang Nga. Via een kleine omweg, bezochten we tijdens het weekend eerst een van mijn favoriete parken in Thailand, in de provincie Nakhon Si Thammarat: Khao Luang national park, beter bekend als ‘Krung Ching’. Het zou hier droog en warm moeten zijn in februari, maar gek genoeg kregen we aardig wat regen te verduren. Hierdoor besloot ik niet in een hide te gaan, aangezien deze weinig vogels zou aantrekken. Die kunnen nu nog overal in het bos water drinken en hoeven niet specifiek naar het watertje voor de hide te komen. Dus moest ik het zelf doen en actief het bos in trekken. De eerste dag begon ik rustig aan, en verkende vooral de camping en omgeving. Mijn doel was opnieuw foto’s krijgen van Rufous-collared kingfisher. Deze werkte niet goed mee in eerste instantie. Het kostte me ruim een uur om een mannetje voor mijn lens te krijgen, in een gebied waar ik hem vaak kan vinden. Ik was totaal bezweet en zat onder de muggenbulten, maar met het gewenste resultaat! Toen ik de kingfisher eenmaal had gelokaliseerd, kon ik hem tot dichtbij benaderen en dus mooi vastleggen. Goed begin van de dag! Ook kwam ik later op de dag een mooie White-crowned hornbill tegen, die zich ook mooi liet fotograferen.
30 januari – 31 januari: Krung ching waterfall trail
Deze 2 dagen besloot ik de trail van de camping (waar wij in een bungalow verbleven) richting de waterval Krung Ching te
verkennen. Dit gaat dwars door een van de laatste gebieden met laagland jungle in Thailand, en herbergt een aantal super soorten. Veel hiervan zijn niet makkelijk te zien, dus het is altijd hard werken geblazen. De eerste paar honderd meter van de trail gaan stijl omhoog, maar daarna is de volgende 4 kilometer redelijk makkelijk te volgen. Ik heb de trail 3 keer gelopen en wat geweldige soorten van dichtbij gezien. Al snel hoorde ik een Scarlet-rumped trogon roepen, en na een frustrerend half uurtje zoeken, kreeg ik eindelijk goed zicht op een paartje. Wat een geweldig mooie vogels! Niet veel later vond ik vlak bij de trail 2 Black Hornbills, enorm luidruchtig, waardoor ik goed wist waar precies deze zeldzame vogels in de boom zaten. Verder zag ik onder andere Ferruginous babblers, 2 heel nieuwsgierige Maroon woodpeckers (verder Maroon en Buff-rumped woodpecker), en in de lucht roofvogelsoorten Lesser Fish eagle en een prachtige Blyth’s Hawk-eagle. Ook wat meer standaard soorten als Sooty Barbet, Banded en Black-and-yellow Broadbill, Green broadbill en Rufous-winged philentoma werden gezien. In totaal zag ik in 2 dagen bijna 100 soorten op en rondom de trail. Beide avonden liep ik met mijn kids een rondje over de camping, waarbij we beide avonden een paartje Buffy Fish owls zagen, en een individuele Sunda Scops owl. Een Blyth’s frogmouth riep een aantal keer, maar weigerde zichzelf aan ons te tonen.
Dit is en blijft een van de meest spectaculaire vogels hier in Thailand en het blijft geweldig om ze zo pal voor je neus te zien.
2 februari: Sri Phang Nga + Khao Sok
Op weg naar ons kantoor in Phang Nga, deden we nog 1 stop, in Khao Sok national park. Ik was van plan daar de hele dag te hiken, maar dat veranderde in een ander plan. Via een ranger hoorde ik dat een aantal van mijn targets zich goed lieten zien in Sri Phang Nga, een park op 45 minuten rijden vanaf Khao Sok. Daarom besloot ik in de vroege ochtend eerst naar Sri Phang Nga te gaan, een keuze waar ik geen spijt van kreeg. Bij aankomst maakte ik een snelle stop bij een stake out waar Banded Pitta zich nog wel eens laat zien. Toen ik aankwam, zat het vrouwtje al op me te wachten (nouja, op mijn wormen) en het mannetje volgde niet veel later. Dit is en blijft een van de meest spectaculaire vogels hier in Thailand en het blijft geweldig om ze zo pal voor je neus te zien. Een andere bijzondere soort die ook mee kwam snoepen van de wormen, was een man Large Blue flycatcher, een zeldzame wintergast. Na een half uurtje verplaatste ik me richting een nest waar een paartje Red-bearded Bee eaters hun kleintjes aan het voeden waren. Ze lieten zich geweldig goed zien, en tot mijn verrassing zag ik vanaf mijn luie stoel, ook een Banded woodpecker en een hele nieuwsgierige Bamboo woodpecker dichtbij komen. Deze laatste soort laat zich normaal bijna niet fotograferen, maar liet zich nu vrij goed zien. Toen ik net weg wilde gaan, vertelde een ranger dat hij een roostende Blyth’s Frogmouth had gevonden, dus die pakte ik als bonus ook nog even mee. In totaal 2 uur, zag ik een aantal bijzondere soorten enorm goed, wat een ochtend! In de middag wandelde ik kort een trail in Khao Sok, met weinig bijzonders. Alleen een man Banded Kingfisher verraste me, door precies voor mijn neus te landen. Terug bij ons resort, vloog een paartje Lesser Fish eagles over ons heen, en vlak daarna een groepje Wreathed Hornbills. Een mooi einde van een goede dag. Een week later werd ik nog gebeld door een ranger dat ze nu ook een Gould’s frogmouth hadden gevonden, die ik ook even ben komen fotograferen. Op de terugweg, kwam ik nog een familie Brown wood-owls tegen, ook niet slecht!
8 februari: Koh Jum
Na een drukke werkweek, wilden we het weekend rustig aan doen. Maar als er dan ineens een nieuwe soort voor Thailand wordt gespot op een eiland in de buurt, tjsa… dan heb je weinig keuze! Via een vriend kregen we specifieke informatie over het eiland, zoals hoe er te komen, waar we goedkoop konden verblijven (gotta love Thailand, 15 euro voor een kamer voor het hele gezin, aan het strand!) en waar de Indian golden oriole werd gezien. Want dat is de soort waar het over hebben. Hij werd een paar weken eerder door een bezoekende vogelaar op eBird gemeld. We waren allemaal sceptisch, omdat deze nog nooit in Thailand was gezien en toeristen zich wel vaker vergissen. Maar na het bestuderen van de foto’s, bleek de Oriole toch echt een Indian golden oriole te zijn, een geweldige nieuwe soort voor de Thaise lijst! We arriveerden op het eiland rondom lunchtijd en na wat te hebben gegeten, en vrouw en kids zich hadden geïnstalleerd op het strand, begon ik aan mijn zoektocht. De vogel was gezien in een boom met bloesem, vlak achter een hotel. De hele middag zocht ik, maar zonder resultaat. Totdat ik bijna wilde vertrekken, en er ineens een gele flits voorbij vloog. Via mijn verrekijker vond ik even later mijn target in een boom, maar steeds opgejaagd door een Black-naped oriole, die geen zin had in andere Orioles in zijn territorium. Target dus gezien, maar geen foto’s. De volgende ochtend was ik succesvoller gelukkig. Na een kwartiertje wachten, spotte ik de vogel in een boom, waar hij zich goed liet benaderen en liet fotograferen. Blij en voldaan voegde ik mij bij vrouw en kids, voor wat heerlijke tijd op het strand! Ik hoopte nog op voorbij vliegende Frigate-birds, aangezien die veel voorkomen in de regio, maar mijn hoop was ijdel.
13 februari: Ao Phang Nga
Een paar dagen weinig kunnen vogelen, behalve wat korte tripjes na werk richting strand. Met name Laem Pakarang, een kaap met veel dood koraal, deed ik meermaals aan voor korte bezoekjes. Hoogtepunten waren daar een zeldzame wintergast, namelijk Grey-tailed Tattler, en een mooie verrassing op het strand: White-faced plover, pas de 5e ooit voor de provincie. Hoe dan ook, vandaag wilde mijn vrouw graag pizza, dus ik maakte een dealtje: Ik kreeg wat vogeltijd in de mangroves van Ao Phang Nga, dan zouden we daarna samen pizza eten in het nabijgelegen Phang Nga town. Ik kom veel in Ao Phang Nga en ben goed bekend met de soorten en hun gezang. Het duurde dan ook niet lang voor ik zowel Brown-winged Kingfisher als Ruddy Kingfisher hoorde, en allebei ook tot dichtbij kon benaderen. Brown-winged Kingfisher zie je alleen aan de kust in zuid Thailand en is een prachtige ijsvogel. Ruddy Kingfisher is normaal vrij schuw dus ik was erg blij dat deze vogel me dichtbij liet komen en zich goed liet fotograferen. Toen ik even later probeerde het geroep van Black-and-Red Broadbill te spelen, kreeg ik al snel een reactie en kwam een paartje pal voor me zitten, hoe tof! Op dezelfde spot, liet een Buff-rumped woodpecker zich zien, een soort die ik niet al te vaak tegenkom. Ook mooi waren 2 zingende Mangrove Pitta’s, 3 ruzie-makende Chestnut-bellied malkoha’ (mangrove-specialist en zeer kleine range in Thailand), en een White-chested Babbler, ook een vogel die ik vrijwel nergens anders zie dan hier. Mijn lijst is nooit lang in Ao Phang Nga, maar er staan wel altijd een paar hele gave soorten op!
18 februari: Koh Similan
Deze eilandengroep ligt op ongeveer 60 kilometer varen (per speedboat) vanaf Khao Lak en is de enige plek in Thailand waar de bizar mooie Nicobar-pigeon een realistische target is. Ik wilde al langer een dagtrip doen naar dit eiland, maar werd altijd afgeschrikt door de massa’s toeristen die het prachtige bounty-eiland bezoeken. Nu was het door Covid vrij rustig, dus vond ik het een geslaagd moment om te gaan. Om 9 uur vertrok de boot, en een uurtje later werd ik als eerste op Koh Miang gedropt, terwijl de rest van de groep ging snorkelen. Ik wilde arriveren voor de rest, om meer tijd te hebben de Nicobar pigeon op te sporen. Na een minuut of 10 kwam ik de eerste tegen, tot mijn grote blijdschap. Hij zat wat hoog in een boom, maar ook die lifers tellen! Ook liet een Pied imperial pigeon zich goed zien, en niet veel later ook een Green imperial pigeon. Helaas bleef het hierbij en kreeg ik niet, zoals de meeste andere bezoekers, duiven op de grond bij het restaurant. Echt mooie platen heb ik niet kunnen schieten, maar de vogel alleen al zien was al gaaf! Op de terugweg hield ik mijn ogen open voor zeevogels, maar meer dan een Bridled tern en een Greater crested tern zag ik niet.
24 februari: Baan Krut
Op de terugweg naar Bangkok, stoppen we vaak in Chumpon of Prachuap Khirikan, omdat de reis terug anders wat lang is, zeker met 3 kinderen in de auto. Dit keer deden we een stop in Baan Krut, in Prachuap Khirikan provincie. Hier was een paar maanden eerder de vrij zeldzame Pale-capped pigeon gezien, in groepen van ongeveer 10. Deze vogel ontbrak nog op mijn lijstje. Na 7 uur rijden, en vrouw en kids te hebben afgeleverd op het strand, deed ik een rondje langs de een mangrovebos vlakbij het strand. Helaas kon ik de pigeons niet vinden. Alhoewel ik wel een andere bijzondere vogel tegen kwam. Een soort die redelijk wijd verspreid is in Thailand maar nergens veel voorkomt: Orange-breasted green-pigeon. Het was voor het eerst dat ik deze soort op de foto kreeg, dus had toch nog een vrij ‘geslaagd’ gevoel. Sowieso was het weer een geweldige trip. Zuid Thailand verrast altijd en verveelt nooit. Ondanks dat het een werktrip was, zag ik toch bijna 300 soorten, waaronder een paar lifers!
Geef een reactie