Locaties bezocht: Kaeng Krachan, Ton Maprao, Tha Laeng, Hat Chao Samran, Pak Thale, Bang Tabun Duck Lake
Aangezien deze periode barstensvol met werk zat, was ik extra blij om een weekendje er op uit te kunnen om te vogelen. In gebieden die ik goed ken en die vaak productief zijn. Het werd een weekend met trage momenten maar ook met een paar mooie verrassingen.
Vrijdagochtend om 5 uur werd ik opgehaald in Bangkok, door goede vriend Ben, zodat we met het eerste licht in de buurt van Pak Thale konden zijn. Maar niet voor we een tussenstop maakten bij Bang Tabun, waar een klein meer in de winters vaak eenden aantrekt. In Thailand zijn maar 3 eendensoorten als standvogel aanwezig en vrijwel alle wintergasten zijn weinig algemeen. In het noorden vind je ’s winters meer eenden, in centraal Thailand zijn ze zeldzamer. Eenmaal aangekomen bij Bang Tabun zagen we door de kijkers al snel een mooie groep op het water liggen, met het licht in onze ruggen. Er bleken flinke aantallen Pin-tailed ducks, Garganey’s, Wigeons en Shovelor’s aanwezig. Verder een Black-capped kingfisher die zich mooi liet zien, en groep Spot-billed pelicans en wat Black-headed ibises. Geen mega-zeldzaamheden maar wel een paar mooie soorten.
Grote groepen steltlopers
Toen we bij Pak Thale aankwamen, om wat te gaan scopen op zoek naar steltlopers, was het al flink warm. Eigenlijk te warm om rond te gaan lopen. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Zo goed mogelijk bedekt tegen de zon, begonnen we aan ons rondje. Na een half uurtje hadden we vrijwel alle goodies in the back. Ruim 50 (!) Nordmann’s greenshanks, ongeveer 100 Asian dowitchers, 20 Red-necked phalaropes, duizenden Great knots en wat Red knots en last but not least: Spoon-billed sandpiper! Meestal weet ik hem er wel uit te halen met mijn scope, maar nooit verveelt dit moment. Hij foerageert meestal tussen de Red-necked stints en beweegt net wat sneller en feller dan de stints. We informeerden de andere aanwezige vogelaars waar we Spoony hadden aangetroffen en zochten daarna snel verkoeling met een koud drankje en airco.
Eerste dip
Onze laatste twee stops op weg naar Kaeng Krachan, waren een stake out voor Indian thick-knee en een plek waar onlangs een mega was gezien: Booted warbler. De vogel werd vorige week gevonden en is pas de 4e voor Thailand. Op de plek waar hij gerapporteerd was, vonden we stinkende kadavers van koeien maar helaas geen warbler. Nouja, wel Black-browed maar geen Booted. Jammer, maar helaas! De Indian thick-knees waren wel aanwezig, rond de 15 vogels. Geen algemene vogel in Thailand maar meestal aanwezig op deze specifieke spot, in een afgravingsgebied. Met de thick-knees in the pocket, gingen we op naar een middag in Kaeng Krachan!
Geen uil, wel hornbills
Morgen zouden we de hele dag in Kaeng Krachan verblijven, dus deze middag was een extraatje. We kwamen rond 2 uur in de middag aan, wat niet de beste tijd is om te vogelen in tropisch regenwoud. Toch was er wat activiteit. Vooral een grote groep Rusty-cheeked/brown hornbills was interessant en liet zich mooi zien. Het was even geleden dat ik deze vogel zo goed kon bekijken. De White-fronted Scops owl was helaas niet te vinden rondom een roosting spot waar hij meermaals werd gezien de laatste weken. Verder weinig noemenswaardigs en met 40 soorten in de zak, vertrokken we richting de uitgang. Hier werden we opgehouden door een groep van 7 Gaurs, een mooie verrassing! Een Brown boobook die riep naast de weg was een leuke extra.
Rustige dag
Zaterdagochtend vroeg uit de veren, om met het eerste licht in Kaeng Krachan te zijn. We hadden een mooie groep ervaren vogelaars uit de regio, met bijvoorbeeld Dave Gandy (van Bangkok city birding), Benjamin Weil (van Thailand birding adventures), James Eaton (auteur meerdere vogelgidsen en eigenaar van Bird tour Asia), Ian dugdale (eigenaar Baanmaka) en ikzelf. Ook sloot een vriend uit Nederland aan, die nog nooit in Thailand had gevogeld. Het bleek een wat trage dag te worden. In totaal namen we genoeg soorten waar (meer dan 100 vandaag) maar veel ‘heard only’ en weinig dichtbij. Vogels die eruit staken waren een Crested shrikejay, Red-headed trogons, 3 broadbill soorten, 2 groepjes Pin-tailed parrotfinches, Bay en Crimson-winged woodpecker en opvallend veel Sulphur-breasted warblers. 2 Ratchet-tailed treepies, een soort die in Thailand alleen op deze berg voorkomt, lieten zich goed horen maar nauwelijks zien. Een avondwandeling leverde Slow loris, Brown wood owl, meerdere roepende Mountain Scops owls, een Pencil-tailed tree mice, 2 Malayan porcupines, en 2 Civets op.
In totaal namen we genoeg soorten waar (meer dan 100 vandaag) maar veel ‘heard only’ en weinig dichtbij.
Toch nog die uil…
Na een koude nacht (op 1000 meter hoogte koelt het aardig af) en een smerige oploskoffie in de maag, hadden we nog een laatste dagje in de natuur in het vooruitzicht. De ochtend brachten we in Kaeng Krachan door, waar we langzaam de weg omlaag richting de uitgang afwerkten. Rufous-bellied eagle was een mooie sighting, en eenmaal lager op de berg, bleek de White-fronted Scops owl toch weer tevoorschijn te zijn gekomen. Eenmaal uit het park, op weg terug naar Bangkok maakten Ben, Daniel en ik nog een stop in een stuk landbouwgrond, waar ’s winters vaak roofvogels rondhangen. We zagen 7 soorten, waarvan een Steppe eagle er bovenuit stak qua excitement. Dit was pas mijn 3e in Thailand ooit en een zeldzame wintergast. Een mooie manier om dit weekend af te sluiten. Met 208 soorten hadden we een mooie lijst opgebouwd, ondanks dat het wat stroperig en traag aanvoelde.
Mooi verhaal en heel mooie soorten. Wij waren er een weekje of zo eerder, maar 100 soorten op een dag hebben we lang niet gehaald. Evengoed een prachtige ervaring gehad daar.
Hoi Peter, dat geloof ik! 100 was ook echt een goede dag, alleen meer gehoord dan gezien helaas. Het helpt dat we het park erg goed kennen, en dus veel op geluid kunnen identificeren. Hoe dan ook: mooie plek toch? Mooi dat jullie ook een prachtige ervaring hadden!